Ομόφωνο ψήφισμα από Δήμο Ιλίου για Συντάξεις Χηρείας (βίντεο) - Ένα διαμάντι ανθρωπιάς και αλληλεγγύης!

Γράφει η Σοφία Φιλίππου

Δήμος Ιλίου : ΕΝΑ ΔΙΑΜΑΝΤΙ ΑΝΘΡΩΠΙΑΣ !!!!

Η ιστορία από την αρχή για όσους δεν την γνωρίζετε. Τον Ιούλιο έφυγε ο σύζυγός μου από την ζωή σε ηλικία 46 ετών. Από εκείνη την στιγμή τόσο η δική μου ζωή όσο και των ανήλικων παιδιών μου (δίδυμα 7,5 ετών) όπως είναι λογικό έμεινε ξεσκέπαστη σε ουρανούς που έριχναν αστραπές. Αφιλόξενους & γκρίζους, Μα πέρα από αυτό ήρθα και αντιμέτωπη με έναν εξωφρενικά παράλογο και άδικο εφιάλτη. Τον νόμο Κατρούγκαλου. Ο οποίος νόμος λέει πως οι χήρες κάτω των 55 παίρνουν σύνταξη ΜΟΝΟ για 3 έτη και μετά κόβεται εσαεί. 

Εγώ και τα παιδιά μου στον καιάδα.

Γιατί; Που μας ξέρουν; 

Τι τους κάναμε;

Πως αποφάσισαν μαζί με τον πεθαμένο να θάψουν και τους ζωντανούς;

Πνίγηκα, απελπίστηκα, ΦΟΒΗΘΗΚΑ.

Για πρώτη φορά στη ζωη μου φοβήθηκα την ίδια την ζωη. 

Η ζωή. Κάποτε είχα διαβάσει κάτι όμορφο: «Η ζωή είναι το δώρο του Θεού σε εμάς και το πώς θα την χρησιμοποιήσουμε είναι το δικό μας δώρο στον Θεό»

Δεν μπορώ να καταλάβω πως κάποια μυαλά σκέφτηκαν αυτό το δώρο να το τσαλαπατήσουν με τόσο φρικτό τρόπο και χωρίς να έχουν καν τύψεις.

Οι ώρες αγάπης έγιναν ώρες αγωνίας. Κάθε φορά που βλέπω τα παιδιά μου τρέμω. Τρέμω να μην μου ζητήσουν κάτι και τους το αρνηθώ (γιατί τώρα οικονομικά δεν μπορώ να ανταπεξέλθω) και δω το όμορφο χαμόγελό τους να σβήνει. Τρέμω μην δω στα μάτια τους την ίδια αγωνία που βλέπει η μητέρα μου στα δικά μου μάτια. Τρέμω μην αρρωστήσω γιατί τώρα μέχρι να βγεί η σύνταξη (αυτή των 3 ετών μόνο) είμαι και ανασφάλιστη και δεν θα μπορώ ούτε σε ένα νοσ/μειο να πάω. Γιατί οι αθεόφοβοι σου λένε πως ναι μεν σε είχε ασφαλισμένη ο σύζυγος αλλά μέχρι να βγει η σύνταξη είσαι ανασφάλιστη….

Τρέμω την ώρα που θα πρέπει να κόψω από την λίστα του s/m ακόμα και τα απολύτως απαραίτητα. Τρέμω ακόμα για το παγωτό του 1 euro που θα μου ζητήσουν τα παιδιά μου. Αυτή δεν είναι ζωή. Είναι κατάντια….. 

Πόσο γελασμένη ήμουν τελικά που νόμιζα πως ο άνθρωπος την αξιοπρέπειά του την χάνει από τις πράξεις του. Τελικά δεν μπορούμε ούτε για την δική μας αξιοπρέπεια να αποφασίσουμε. Έρχεται ένας Κατρούγκαλος και με ένα νόμο και στου την εξευτελίζει στο άψε – σβήσει. Με ένα μόνο νόμο.

Βρέθηκα με τα πολλά στον σύλλογο ΑΞΙΑ. Είναι ο σύλλογος συζύγων θανόντων. Και άρχισα να αγωνίζομαι μαζί με όλες τις γυναίκες που βρίσκονται στην ίδια μοίρα με εμένα για να κάνουμε την φωνή μας δυνατή. Να μας ακούσουν. Να μας δουν. Να μας δούν σαν μάνες και σαν ανθρώπους. Όχι σαν αριθμούς και νούμερα. ΥΠΑΡΧΟΥΜΕ. Είμαστε εδώ ΖΩΝΑΤΕΣ και μεγαλώνουμε παιδιά. Δείτε μας.

Μα οι φωνές δύσκολα φτάνουν σε ένα αυτί που δεν θέλει να ακούσει. 

Φτιάξαμε ψήφισμα και το μοιράσαμε σε όσους δήμους μπορέσαμε. Πήγα και εγώ δειλά πριν από λίγες ημέρες στο δημαρχείο Ιλίου και το παρέδωσα στο γραφείο του δημάρχου Νικου Ζενέτου. Ελπίζοντας πως ίσως το δεί και το φέρει στο δημοτικό συμβούλιο για ψήφο. Οπότε κάποιος δήμος το έφερνε σε δημοτικό συμβούλιο ζητούσαν και τα μέλη του συλλόγου να παρευρεθούν για να εξηγήσουμε τους λόγους που ζητάμε την ψήφο τους. Βρισκόμασταν πάντα με σφιγμένη την καρδιά μπροστά από μικρόφωνα να πρέπει να εξηγούμε σε κάθε δημοτικό συμβούλιο πως ζητάμε τα αυτονόητα. Στον δήμο Ιλίου όμως δεν έγινε έτσι. Με μεγάλη μου έκπληξη έμαθα πως σήμερα , λίγες μόνο ημέρες από τότε που άφησα το ψήφισμα στο γραφείο δημάρχου θα περνούσε από Δ.Σ. Τόσο γρήγορα δεν το περίμενα.

Ξεκίνησα να πάω στο δημαρχείο με την ίδια αγωνία. Τι θα με ρωτήσουν. Τι θα απαντήσω. Πως θα δω πάλι τόσους ανθρώπους στα μάτια να με κοιτούν και να με ρωτούν και εγώ να πρέπει να τους εξηγήσω ξανά πως ζητάω να μου επιστρέψει αυτό το κράτος αυτό που εσείς το έχετε δεδομένο. Την ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΜΟΥ.

Ανέβηκα το ασανσέρ και όταν είδα τόσο κόσμο μαζεμένο τρόμαξα. Άνοιξα το κινητό μου και κοίταξα τη φωτογραφία των παιδιών μου. «Πήγαινε Σόφη» είπα στον εαυτό μου. «Πήγαινε για τα παιδιά σου όχι για σένα»

Έκατσα στην καρέκλα και περίμενα. Άρχισε η συνεδρίαση και όταν κάποια στιγμή ο αντιδήμαρχος Γιάννης Χαραλαμπόμπουλος ανακοίνωσε πως υπάρχει και το ψήφισμα του συλλόγου ΑΞΙΑ άκουσα κάποιον από το Δ.Σ. να φωνάζει «Ποιος σύλλογος είναι αυτός; Τι θέλουν;» Αυτό ήταν. Νόμιζα πως θα βρεθώ στο εκτελεστικό απόσπασμα. Ήθελα να φύγω. Να πάω έξω από την βουλή και να τους κάνω δώρο τον εμετό μου. 

Τώρα θα έπρεπε να είμαι με τα παιδιά μου. Τώρα η πολιτεία θα έπρεπε να είχε λάβει μέτρα για το πώς θα ζήσουν τα ορφανά και όχι να τους εξευτελίζει με αυτό τον τρόπο την ζωή τους. Κοίταξα ξανά στο κινητό μου την φωτογραφία τους , μου ήρθε ένα δάκρυ αλλά προτίμησα να σφίξω τόσο δυνατά τα δόντια μου για να μην με δουν οι άλλοι που μάτωσα την γλώσσα μου. Και εκεί που κατάπινα το αίμα της γλώσσας μου μαζί με το αίμα της ψυχής μου ακούω τον Γιάννη Χαραλαμπόπουλο να εκφωνεί το ψήφισμα. Περιέγραψε την κατάσταση μας και την θέση του δήμου. Την στήριξή τους & την κατανόησή τους για όσα ζούμε. Όσο τον άκουγα να μιλάει τόσο μαλάκωνε η ψυχή μου. Σαν ζεστή φλόγα μέσα στο καταχείμωνο. Σαν να μου έλεγε «Μην φοβάσαι. Δεν θα σας κατακρεουργήσουμε.Εμείς είμαστε εδώ για το αντίθετο» Αυτό ήταν. Δεν με κάλεσαν στο μικρόφωνο. Δεν μου ζήτησαν καμία εξήγηση. Κάποιοι γύρισαν και με κοίταξαν. Όχι όμως με λύπη. Με σεβασμό και κατανόηση. Το ψήφισμα πέρασε παμψηφεί στο Δ.Σ. από όλες τις παρατάξεις. 

Όταν όλα τελείωσαν σηκώθηκα περισσότερο μουδιασμένη από όταν κάθισα. Πήγα στο ασανσέρ και κατέβηκα χωρίς να πνίγομαι. Πόσο παράξενο συναίσθημα… Κοιτούσα τους ανθρώπους χωρίς να θέλω να κατεβάσω το κεφάλι μου και χωρίς να θέλω να τρέξω. Βγήκα στον δρόμο, πήρα μια βαθιά ανάσα από εκείνες που καταλαβαίνεις την εισπνοή σε όλο σου το σώμα και πήγα αργά μέχρι το αυτοκίνητό μου. Γύρισα και κοίταξα ξανά το δημαρχείο. Χαμογέλασα και έβαλα μπρος να φύγω. 

Κοίτα που τελικά όσο υπάρχουν «άνθρωποι» που προσπαθούν να σου στερήσουν την αξιοπρέπεια υπάρχουν και ΑΝΘΡΩΠΟΙ που θεωρούν αυτονόητο να σου την επιστρέψουν. Γενναιόδωρα και χωρίς πολλές ερωτήσεις…..

Απόψε όλο το Δ.Σ. του δήμου Ιλίου έγινε μια μεγάαααλη αγκαλιά για όλες εμάς τις γυναίκες του συλλόγου ΑΞΙΑ.

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ !!!!!!!! Ευχαριστώ όλα τα μέλη του Δ.Σ. απόψε ήσασταν όλοι ένα διαμάντι ανθρωπιάς και αλληλεγγύης. 

Το ψήφισμα για όποιον θέλει να μας στηρίξει υπάρχει και στο διαδίκτυο.