Καλησπέρα σε όλους! Κατ' αρχήν δηλώνω την συμπαράστασή μου στις γυναίκες που έχουν βρεθεί σε δύσκολη θέση λόγω της ανάλγητης αυτής νομοθεσίας. Καταθέτω την δική μου αγωνία. Είμαι παντρεμένη με ναυτικό που έφαγε στην κυριολεξία όλη τη ζωή του στους ωκεανούς.
Δεν ευτυχίσαμε να έχουμε παιδάκι. Έζησα άπειρες μέρες μόνη μου και θυσιάσαμε άπειρες στιγμές μαζί. Δυστυχώς ο σύζυγός μου έχει νοσήσει σοβαρά αρκετές φορές από το 2008 και έως σήμερα κάθε μέρα δεν ξέρουμε αν θα παρουσιαστεί ξανά κάποιο πρόβλημα.
Διαρκώς ζω με τον φόβο για τη ζωή του, ενώ δεν εργάζομαι τα τελευταία χρόνια για να είμαι κοντά του. Άλλωστε, το αν δουλεύω ή όχι δε νομίζω ότι είναι κάτι για το οποίο θα πρέπει να τιμωρηθώ! Προφανώς υπάρχει αιτία γι' αυτό. Είμαι 49 ετών. Ζω κάθε μέρα χάρις την αναλγησία κάποιων, με την αγωνία για το μέλλον μου.
Την ίδια αγωνία αισθάνεται και ο σύζυγός μου γιατί σκέφτεται τι θα απογίνω αν συμβεί κάτι. Η ζωή μας ενώ θα έπρεπε να είναι ήσυχη και να προσπαθούμε να συνέλθουμε από όσα περάσαμε αλλά και να μην αγχωνόμαστε και ξαναδημιουργηθούν θέματα, είναι μια καθημερινή αγωνία.
Καταλαβαίνω όλες τις γυναίκες που έχουν βρεθεί σε αυτή τη θέση για να μην μπει χέρι σε συντάξεις άλλων που κάνουν τη ζωούλα τους εις υγείαν των κορόιδων!!
Ο ΣΥΖΥΓΟΣ ΜΟΥ ΘΥΣΙΑΣΕ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΟΣΕΣ ΧΑΡΕΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΔΕ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΥ ΦΑΝΕ ΤΑ ΔΙΚΑ ΤΟΥ ΧΡΗΜΑΤΑ!! ΤΑ ΔΙΚΑ ΤΟΥ!!!! ΔΕΝ ΤΟΥ ΤΑ ΧΑΡΙΣΑΝ!! ΤΑ ΔΟΥΛΕΨΕ ΣΚΛΗΡΑ!!
ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΤΑ ΔΙΚΑΙΟΥΜΑΙ ΕΓΩ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΠΟΥ ΑΠΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΕΡΘΕΙ ΣΥΝΤΟΜΑ ΑΛΛΑ ΚΑΠΟΙΑ ΛΑΜΟΓΙΑ;; ΝΤΡΟΠΗ!!!
ΕΙΝΑΙ ΖΩΕΣ ΑΥΤΕΣ ΠΟΥ ΤΣΑΛΑΠΑΤΟΥΝ!! ΕΙΝΑΙ ΑΓΩΝΕΣ!! ΕΙΝΑΙ ΘΥΣΙΕΣ!! ΝΤΡΟΠΗ!!!!!!!!!! ΝΤΡΟΠΗ!!!!!!!!!!! ΝΤΡΟΠΗ!!!!!!!!!!!
Κ.Γ.
Δεν ευτυχίσαμε να έχουμε παιδάκι. Έζησα άπειρες μέρες μόνη μου και θυσιάσαμε άπειρες στιγμές μαζί. Δυστυχώς ο σύζυγός μου έχει νοσήσει σοβαρά αρκετές φορές από το 2008 και έως σήμερα κάθε μέρα δεν ξέρουμε αν θα παρουσιαστεί ξανά κάποιο πρόβλημα.
Διαρκώς ζω με τον φόβο για τη ζωή του, ενώ δεν εργάζομαι τα τελευταία χρόνια για να είμαι κοντά του. Άλλωστε, το αν δουλεύω ή όχι δε νομίζω ότι είναι κάτι για το οποίο θα πρέπει να τιμωρηθώ! Προφανώς υπάρχει αιτία γι' αυτό. Είμαι 49 ετών. Ζω κάθε μέρα χάρις την αναλγησία κάποιων, με την αγωνία για το μέλλον μου.
Την ίδια αγωνία αισθάνεται και ο σύζυγός μου γιατί σκέφτεται τι θα απογίνω αν συμβεί κάτι. Η ζωή μας ενώ θα έπρεπε να είναι ήσυχη και να προσπαθούμε να συνέλθουμε από όσα περάσαμε αλλά και να μην αγχωνόμαστε και ξαναδημιουργηθούν θέματα, είναι μια καθημερινή αγωνία.
Καταλαβαίνω όλες τις γυναίκες που έχουν βρεθεί σε αυτή τη θέση για να μην μπει χέρι σε συντάξεις άλλων που κάνουν τη ζωούλα τους εις υγείαν των κορόιδων!!
Ο ΣΥΖΥΓΟΣ ΜΟΥ ΘΥΣΙΑΣΕ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΟΣΕΣ ΧΑΡΕΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΔΕ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΥ ΦΑΝΕ ΤΑ ΔΙΚΑ ΤΟΥ ΧΡΗΜΑΤΑ!! ΤΑ ΔΙΚΑ ΤΟΥ!!!! ΔΕΝ ΤΟΥ ΤΑ ΧΑΡΙΣΑΝ!! ΤΑ ΔΟΥΛΕΨΕ ΣΚΛΗΡΑ!!
ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΤΑ ΔΙΚΑΙΟΥΜΑΙ ΕΓΩ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΠΟΥ ΑΠΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΕΡΘΕΙ ΣΥΝΤΟΜΑ ΑΛΛΑ ΚΑΠΟΙΑ ΛΑΜΟΓΙΑ;; ΝΤΡΟΠΗ!!!
ΕΙΝΑΙ ΖΩΕΣ ΑΥΤΕΣ ΠΟΥ ΤΣΑΛΑΠΑΤΟΥΝ!! ΕΙΝΑΙ ΑΓΩΝΕΣ!! ΕΙΝΑΙ ΘΥΣΙΕΣ!! ΝΤΡΟΠΗ!!!!!!!!!! ΝΤΡΟΠΗ!!!!!!!!!!! ΝΤΡΟΠΗ!!!!!!!!!!!
Κ.Γ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.