Είμαι μια γυναίκα 52 ετών με μία κόρη στα 26. Εγώ υπήρξα πιο τυχερή και ευτυχώς ο σύζυγος μου είναι γερός και πάντα δίπλα μας. Από την πρώτη στιγμή ένιωσα τον πόνο αλλά και την αγανάκτηση όλων των γυναικών και την μεγάλη προσπάθεια για δικαίωση. Με την προτροπή του άντρα μου (που ήταν πάρα πολύ θυμωμένος -συνήθιζε να μου λέει- αν μου συμβεί κάτι, θέλω να αγωνιστείς), μπήκα στο σύλλογο σας και παρακολουθούσα τις προσωπικές ιστορίες αλλά και τις εξελίξεις.
Θέλω λοιπόν να ευχηθώ στην καθεμία ξεχωριστά με μεγάλη συγκίνηση, να είστε υγιείς, δυνατές και να συνεχίσετε να αγωνίζεστε όπως τώρα. Λυπάμαι αν σας κούρασα, αλλά είμαι χαρούμενη που τελικά (απ' όσο ξέρω) δικαιώνεστε. Και φυσικά τον κ. Απόστολο που ήταν συνέχεια κοντά σας.
Χαίρομαι με τη χαρά σας, λυπάμαι με τη λύπη σας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.