Συγκλονιστική τοποθέτηση μέλους του ΑΞ.Ι.Α στην ημερίδα της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών

Ημερίδα για τη θέση της γυναίκας στην εκκλησία και την κοινωνία διοργάνωσε την 3η Μαρτίου 2018 η Ιερά Αρχιεπισκοπή Αθηνών. Εκεί βρέθηκε το μέλος του Συλλόγου Συζύγων Θανόντων ΑΞ.Ι.Α Φανή Κούρου, η οποία προέβη σε μία συγκλονιστική τοποθέτηση.
Άγιοι πατέρες, φίλες και φίλοι σας καλησπερίζω και σας ευχαριστώ για την τιμή να βρίσκομαι σε μια εκδήλωση τόσο επίκαιρη όσο και αναγκαία.
Αξιοπρέπεια - Ισότητα - Αλληλεγγύη, αυτό σημαίνει το ΑΞ.Ι.Α που είναι το όνομα του Συλλόγου  που εκπροσωπώ σήμερα εδώ. Είμαι η φωνή των γυναικών που χάσαμε από το βίαιο χέρι του θανάτου τους συζύγους μας. Ας μιλήσουμε για ισότητα λοιπόν απλά, 

Ο Θεός έπλασε τη γυναίκα λαμβάνοντας από τις πλευρές του άνδρα σημείο το οποίο βρίσκεται στη μέση ακριβώς του ανθρωπίνου σώματος. Πόσο πιο σαφής θα μπορούσε να είναι η θεϊκή επιταγή για ισότητα; Στη φύση η πολικότητα θετικό κι αρνητικό που έλκονται, ενώνονται, δημιουργούν κι ολοκληρώνουν. Στη βιολογία τα κύτταρα του ανθρωπίνου σώματος το μεν θηλυκό το μεγαλύτερο κύτταρο του οργανισμού της γυναίκας αλλά ένα, το μεν αρσενικό το μικρότερο του οργανισμού αλλά κατά εκατομμύρια του άνδρα ενώνονται και δημιουργούν ζωή. Αρμονία, Ισότητα, Θείο μεγαλείο με τη σοφία του Θεού έτσι απλά. 

Στις ανθρώπινες κοινωνίες που εξελίσσονται φτιάξαμε νόμους διατυπώνοντας περίτρανα την πρόθεση μας για ισότητα (Άρθρο 4 παρ.2 του συντάγματος - Όλοι οι Έλληνες και οι Ελληνίδες έχουν ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις). Στην πράξη όμως;

Μια μικρή προσπάθεια έκφρασης της ισότητας η θέσπιση συντάξεως χηρείας η οποία αποδίδει εκτός από τα προς το ζην και τιμή στη γυναίκα που δεν εργαζόταν συνήθως για να αφοσιωθεί στο μεγάλωμα των παιδιών και όχι μόνο. 

Ένας μικρός πυρήνας η οικογένεια της καθεμίας από μας επλήγη από το θάνατο και πριν προλάβουμε να συνειδητοποιήσουμε τον κεραυνό που έπεσε στα σπίτια μας ένα δεύτερο χτύπημα από το κράτος μ' ένα νόμο ανάλγητο κι αναίσχυντο μας κεραυνοβολεί και μας στερεί ακόμα και το δικαίωμα του πένθους, γιατί εμείς φίλες και φίλοι δεν προλάβαμε να θρηνήσουμε. Έπρεπε να βρούμε τρόπο και να επιβιώσουμε και να διατηρήσουμε την αξιοπρέπεια μας αλλά και να βγούμε να παλέψουμε για το δίκιο μας. 

Γιατί δεν ήταν αρκετό που το ποσοστό της σύνταξης μας πήγε από το 70 στο 50%. Ούτε ακόμα και το ότι έγινε επαναϋπολογισμος και οι μειώσεις που θα γίνουν σε όλες τις συντάξεις από 1/1/2019 σ' εμάς, στις συντάξεις χηρείας, θα γίνουν αναδρομικά από το 2016 φτάνοντας το πραγματικό ποσοστό της σύνταξης πολλές φορές στο 35%. Επιπλέον καταργούν τη σύνταξη χηρείας μετά τη τριετία στις γυναίκες κάτω των 52 ετών. Ναι ισχύει το ίδιο και για τους άνδρες που έχασαν τις συζύγους τους. Τώρα εμένα αυτό θα έπρεπε να με ανακουφίζει επειδή υπηρετεί την ισότητα και την ισονομία; Όχι, γιατί αναρωτιέμαι τελικά το δίκαιο ποιος το υπηρετεί;
Η εκκλησία και η κοινωνία το γνωρίζει; Και πως αντιδρά; Εμείς ζητάμε να μας αντιμετωπίσουν όπως ορίζει το Σύνταγμα. Το συνταξιοδοτικό δικαίωμα των συζύγων μας ήταν κατοχυρωμένο και η αρχή της ανταποδοτικότητας συνταγματικά θεμελιωμένη. Δε θα έπρεπε να προασπίζεται ο θεσμός της οικογένειας όταν αυτή ακρωτηριάζεται χάνοντας ένα μέλος της; Που σε πολλές περιπτώσεις ήταν και η μόνη πηγή εισοδήματος; Γιατί; Γιατί είμαστε στην Ελλάδα. Γιατί η μάνα μας και ίσως και μεις είχαμε την πολυτέλεια εντός εισαγωγικών ή την αυτοθυσία εκτός εισαγωγικών να μην εργαζόμαστε έξω από το σπίτι αλλά να αφοσιωνόμαστε στην ανατροφή των παιδιών κάτι τόσο συμβατό με την ελληνική πραγματικότητα. Κι επιτρέψτε μου να πω ότι η εργασία έξω από το σπίτι για την γυναίκα πολλές φορές δεν υπηρέτησε την ισότητα αλλά την κατάφωρη ανισότητα λόγω λανθασμένων νοοτροπιών. Δεν είναι νόμιμο λοιπόν να δικαιούται η γυναίκα και τα παιδιά τα χρήματα του πατέρα που παρακρατούνταν για χρόνια με σκοπό τη συνταξιοδότηση; Ήταν αμέτοχη η οικογένεια σ' αυτό; Δεν είναι ανάλγητο και καιροσκοπικό το κράτος εκμεταλλευόμενο το γεγονός του θανάτου ενός νέου συνήθως ανθρώπου να καταχράται τα χρήματα που αφαιρούνταν για 20 και 30 χρόνια από το οικογενειακό εισόδημα; 

Η στοχοποίηση της χήρας καταβαραθρώνοντας την ποιότητα διαβίωσης της δεν είναι βήμα προόδου. Ούτε και βοηθά στην αλλαγή των νοοτροπιών που επί χρόνια υποβάθμιζαν το ρόλο της γυναίκας. Πως θα χτίσουμε την έννοια της ισότητας και της ισονομίας μέσα στη συνείδηση των παιδιών μας; 

Άρσεν και Θήλυ εποίησεν ο Θεός ευλογώντας αυτή την ένωση. Και η ανθρώπινη κοινωνία υπακούοντας το Θείο νόμο οφείλει να εφαρμόζει το δίκαιο γιατί το δίκαιο είναι και Θείο. Άλλωστε μην ξεχνάμε ότι μια Παναγιά έγινε ο δρόμος για να έρθει ο Χριστός μας στη γη. 

Εμείς λοιπόν ως Συλλογος ΑΞ.Ι.Α αιτούμεθα από την Ορθόδοξη Εκκλησία και την Ελληνική κοινωνία τη συμπαράσταση και συμπαράταξη δίπλα μας, έμπρακτα όμως, έως την ανάκληση του νόμου 4387/2016 που καταστρατηγεί όχι μόνο τις έννοιες της ισότητας και του δικαίου αλλά και κάθε έννοιά νομιμότητας. ΕΥΧΑΡΙΣΤΏ